بگذارید از اینجا شروع کنم که ما با یک فقدان روبرو هستیم، تئاتر امروز ایران متحمل چالش های زیادی شده است، متاسفانه با وجود سالن های کم تئاتری کشور، گاهی نمایش هایی با طول زمانی بالا به روی صحنه می روند که فاقد مضمون کاربردی، وجوه زیبایی شناسی و حتی بازیگری مناسب هستند، در چنین شرایطی صاحبان اندیشه و انگیزه، فعالان دانشجویی و استعدادهای هنری در آرزوی پیچ و خم یک اجرا که به خیالی دور از ذهن بدل شده، مخاطبانی را تشکیل می دهند که سطح توقعشان از تئاتر به پایین ترین حد خود رسیده است، اما در چنین شرایطی گروهی از دانشجویان هسته ای را بنا نهاده اند که معتقد است با راه اندازی تشکلی تئاتری بر اساس روابطی دو طرفه، و کمک رسانی اساتید و بزرگان عرصه ی نمایش، پیچ و خم های این آرزو به خیابانی صاف با مقصدی مشخص بدل خواهد شد. دست آخر این تفکر، پی ریزی انجمنی با نام اختصاری «امتدا» را لازم دانست که رسما کار خودش را از تاریخ ۹۲/۰۷/۲۵ آغاز کرد. ما معتقدیم چکیده ی نام نسبتا بلند انجمن انرژی و معنایی در خود نهفته دارد – امتدا – در واژه نامه ی گروه به معنی چیزی بی پایان، امری بالقوه گسترده و همه گیر است،