همه‌­ی ما زمانی که بچه بودیم، دوست داشتیم بزرگ بشیم، ادای بزرگترها رو در می‌­آوردیم؛ یکی مداد می­کرد توی دهنش و مثلا سیگار می­کشه، یکی حرفای گنده­‌گنده می­زد. مثلاً من بزرگم و بزرگترها هم کیف می­کردن که اِ وای، جونم، چه شیرین ­زبونه.